Το κοσμικό mindfuck ***

πριν από πολλά χρόνια, περίπου όταν ήμουν 24 ετών (και αφού είχα μελετήσει τα βασικά για περίπου 2, 3 χρόνια - έτσι σταδιακά αφυπνίστηκα και άρχισα να αναζητώ), συνέβη ένα βράδυ το εξής:

Ήμουν *συνδεδεμένος* με την πηγή. Για εβδομάδες. Θαύμαζα σαν μικρό παιδί το θαύμα ότι ο Θεός δεν υπήρχε μόνο στη φαντασία μου, αλλά ήταν ο πιο πραγματικός. Αναγνώρισα - και αυτή η αναγνώριση έγινε με την καρδιά ΚΑΙ τον εγκέφαλο.

Προσευχόμουν και ήλπιζα καθ' όλη τη διάρκεια αυτών των ημερών, εβδομάδων και μηνών ότι η νεοαποκτηθείσα άποψή μου για τον κόσμο δεν θα έσπαγε σαν σαπουνόφουσκα. Παρακαλούσα να γίνει το όνειρο *πραγματικό*. Και καλούσα συνεχώς τον ουρανό: Σε παρακαλώ, απάντησέ μου!

Ένα βράδυ τώρα, ένας φίλος πολλών ετών με επισκέφθηκε στην πολυκατοικία μου. Στεκόμουν εκείνη τη στιγμή, όπως προαναφέρθηκε, σε συνεχή, διαρκή *πνευματική* επαφή. Παρ' όλα αυτά, αναζητούσα κάποια πραγματική απτή εμπειρία, η οποία θα μπορούσε να επιβεβαιώσει την αναγνώρισή μου.

Έτσι, ο φίλος που με επισκέφθηκε και εγώ περάσαμε ένα χαρούμενο βράδυ. Καπνίσαμε δύο ή τρεις νόστιμους κώνους χόρτου και ήπιαμε σανγκρία.

Λοιπόν - οι ουσίες έδειξαν την επίδρασή τους και ένιωσα εκείνη την ευχάριστη χαλάρωση μέσα μου, η οποία συνέβαινε πάντα όταν άνοιγα τον εαυτό μου από την καθαρά ορθολογική προσέγγιση του κόσμου στην καρδιά μου.

Ο φίλος μου με ενθάρρυνε να πιω κι άλλη σανγκρία και να τραβήξω άλλη μια τζούρα από το τσιγαριλίκι.

Ξέρω, αγαπητοί μου, ότι για κάποιους από εσάς τα λόγια μου μπορεί να αποτελούν επιβεβαίωση (από εξαρτημένη, δογματικά προσανατολισμένη πεποίθηση ότι η παρακάτω εμπειρία δεν θα μπορούσε να είναι πραγματική. Γράφω αυτές τις γραμμές από μια βαθιά αισθανόμενη πίστη στην ειλικρίνεια και επειδή απλά συνέβη έτσι. Ο καθένας από εμάς μπορεί να βρει τη δική του/της πρόσβαση - και η εμπειρία του Θεού σίγουρα δεν εξαρτάται από την κατανάλωση διαφόρων μεθυστικών ουσιών.

Παρ' όλα αυτά: Ο Ιησούς βαφτίστηκε από τους Φαρισαίους ως "λαίμαργος και οινοχόος", αν πιστέψει κανείς τις γραφές- και ο Βούδας, από την άλλη πλευρά, απέρριψε κάθε κατανάλωση τοξικών ουσιών (λέει το δόγμα- - στην πραγματικότητα, μετά από προσεκτικότερη μελέτη των παραδιδόμενων γραφών, είναι έτσι, ότι ο Γκαουτάμα Βούδας απέρριπτε τα τοξικά, αν αυτά οδηγούσαν σε ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, πράγμα που δεν σημαίνει γενική απόρριψη).

Λοιπόν - στάθηκα στη συνείδηση και την αναγνώριση. Προσευχήθηκα, ενώ μιλούσα με τον φίλο μου για φαινομενικά ασήμαντες εμπειρίες και πράγματα, ΜΕΣΑ από σταθερά: Σε παρακαλώ, αγαπητέ Θεέ, άκουσε με, σε παρακαλώ δίδαξέ με, σε παρακαλώ άφησέ με να σε αναγνωρίσω. Και αυτό με οδήγησε στο να δίνω πιο ταπεινή και ευγνώμων προσοχή στα αισθητηριακά ερεθίσματα που έφταναν στα ενδότερα μου - να τα ΔΟΚΙΜΑΣΩ.

Ο "φίλος" μου και εγώ συνεχίσαμε να συζητάμε γι' αυτό κι εκείνο, δηλαδή κυρίως *άκουγα* και προσευχόμουν *εσωτερικά*. Και οι προσευχές μου εισακούστηκαν.

Ο φίλος μου μιλούσε για έναν άλλο φίλο που γνωρίζαμε και οι δύο, οπότε αυτό και εκείνο... Μέσα μου *αισθάνθηκα* ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα κείμενο που είχα γράψει και δημοσιεύσει λίγο πριν. Το κείμενο αφορούσε τον Θεό, τους εξωγήινους και την τότε νέα μου άποψη για τον κόσμο και τις υποθέσεις της ύπαρξης.

Και ενώ το σκεφτόμουν, ο Θεός *απάντησε* σε μένα σχετικά με τον "φίλο" μου ....

Ο "φίλος" μου είπε: "Αυτό το κείμενο είναι πραγματικά σπουδαίο!" Και προσπάθησα να πλαισιώσω και να κατανοήσω αυτά τα λόγια. Είπε: "Αυτό είναι άριστα". ... Και όταν το είπε αυτό, αναρωτήθηκα: "Για τι πράγμα μιλάει; Μου μιλάει ο Θεός αυτή τη στιγμή; Τι ακούω; Τι αναγνωρίζω; Ήμουν δειλή και προσπαθούσα να καταλάβω. Και όταν αναρωτήθηκα για όλα αυτά, ο φίλος μου με ενθάρρυνε να συνεχίσω σε αυτό το μονοπάτι. Είπε: "Ναι, λίγο ακόμα..." και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι κάτι ΓΙΝΕΤΑΙ εδώ.....

Και στέκοντας σε αυτή την επίγνωση, κοίταξα τον επί χρόνια "φίλο" μου, αμφιβάλλοντας σιωπηλά με το κεφάλι μου αν θα μπορούσα να πιστέψω αυτό που η καρδιά μου ήθελε να μου δείξει;

Και αποφάσισα να ακούσω την καρδιά μου. Και τη στιγμή που το έκανα αυτό, η εξωτερική εμφάνιση του φίλου μου *αλλάζει* - και είδα μπροστά μου ένα εξωγήινο ον με τα πιο σοφά και ευγενικά μάτια που είχα συναντήσει μέχρι τότε.

Μου χαμογέλασε, χωρίς μαλλιά, με διαφορετικό μέγεθος και ανάστημα και με εντελώς διαφορετική εμφάνιση.

Οι σκέψεις μου έτρεχαν. Ενεργούσα ενστικτωδώς, άπλωσα το χέρι μου και τον *σκέφτηκα*: Καλώς ήρθατε!

Έπιασε το χέρι μου, χαμογέλασε και είπε: "Ναι, τώρα είναι ένα Α+...".

Χαμογελάσαμε και οι δύο, μέχρι που, μετά από λίγο, άρχισαν να σχηματίζονται μέσα μου οι αμφιβολίες. Το σκέφτηκα: Ω, κάπνισα χασίς, ήπια αλκοόλ - όλα' αυτά τα πράγματα προκαλούνται από τη μέθη. Δεν είναι ΑΛΗΘΙΝΑ!!!

Σκεφτόμουν αυτές τις σκέψεις, δεν τις έλεγα.

Ακόμα πιο εκπληκτικά ήταν τα λόγια που άκουσα από εκείνο το ον, το οποίο μέχρι τότε θεωρούσα "φίλο" μου:

Είπε: "Δεν είσαι τρελός. Ο εγκέφαλός σου είναι σαν ένα ραδιόφωνο ή μια τηλεόραση. Λαμβάνεις τις πιο διαφορετικές συχνότητες. Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά άλλων ειδών αλλάζουν το φάσμα στο οποίο έχεις πρόσβαση. Όλα όσα αντιλαμβάνεστε είναι η πραγματικότητά σας".

Καμία από τις αμφιβολίες μου, ούτε μια λέξη από τις - προφανείς; - Αναγνώριση που διατύπωσα γλωσσικά. Μόνο *σκέφτηκα* τις αμφιβολίες μου.

Πώς, μπορεί να ρωτήσει ο αμφισβητίας, θα μπορούσε "εκείνος" να μου απαντήσει για την εσωτερική μου εμπειρία, αν δεν τη διατύπωνα λεκτικά;
Αυτό είναι ένα αληθινό περιστατικό. Επιβεβαίωση που βίωσα (και βιώνω) για πολυάριθμα περαιτέρω γεγονότα στις εμπειρίες μου στη ζωή, τα οποία έπεισαν σταδιακά το μυαλό μου ότι η καρδιά μου είναι στο δρόμο. Τι θα είχα από το να σας πω ψέματα; Ξέρω, παρακαλώ πιστέψτε με, ότι τα λόγια μου μπορεί να είναι δύσκολο να τα πιστέψετε. Το θέμα δεν είναι να με πιστέψετε, αλλά να πιστέψουμε όλοι μας τους εαυτούς μας. Τα λόγια μου, που μπορεί να φαίνονται φανταστικά σε πολλούς, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ. Και επειδή είναι, γι' αυτό σας τα λέω. Καλωσορίζω τη διαφωνία, γιατί δείχνει ότι όλοι σκεφτόμαστε *ανεξάρτητα* και για τον εαυτό μας.

Και σας παρακαλώ να είστε σίγουροι ότι σύντομα θα γίνει εδώ ένα ***σφυροκόπημα***.....

Αυτή είναι μόνο ΜΙΑ εμπειρία *παράξενης* φύσης. Θα ακολουθήσουν κι άλλες...