De kosmische mindfuck ***

vele jaren geleden, ongeveer toen ik 24 jaar oud was (en na ongeveer 2, 3 jaar basiskennis te hebben gestudeerd - dus geleidelijk aan ontwaakte en begon te zoeken), gebeurde het volgende op een avond:

Ik was *verbonden* met de bron. Wekenlang. Ik verwonderde me als een klein kind over het wonder dat God niet alleen in mijn verbeelding bestond, maar heel echt was. Ik herkende - en deze herkenning vond plaats met het hart EN de hersenen.

Ik bad en hoopte gedurende die dagen, weken en maanden dat mijn pas ontdekte kijk op de wereld niet als een zeepbel uit elkaar zou spatten. Ik smeekte dat de droom *echt* zou zijn. En ik riep voortdurend naar de hemel: Antwoord mij alstublieft!

Op een avond nu, bezocht een vriendin van vele jaren mij in mijn flat. Ik stond op dat moment, zoals gezegd, in voortdurend, constant *spiritueel* contact. Toch was ik op zoek naar een of andere werkelijk tastbare ervaring, die mijn herkenning zou kunnen bevestigen.

Zo brachten die vriend die mij bezocht en ik een vrolijke avond door. We rookten twee of drie heerlijke graskegels en dronken sangria.

Wel - de stoffen toonden hun effect en ik voelde die aangename ontspanning in mij, die altijd optrad wanneer ik mij van de zuiver rationele benadering van de wereld opende naar mijn hart.

Mijn vriend moedigde me aan nog wat sangria te drinken en nog een trekje te nemen van de joint.

Ik weet, geliefden, dat mijn woorden voor sommigen van jullie een bevestiging kunnen zijn (vanuit een geconditioneerd, dogmatisch georiënteerd geloof?) dat de volgende ervaring niet echt kan zijn geweest. Ik schrijf deze regels uit een diep gevoeld geloof in eerlijkheid en omdat het gewoon zo gebeurd is. Ieder van ons mag zijn/haar eigen toegang vinden - en ervaring van God is zeker niet afhankelijk van de consumptie van verschillende bedwelmende middelen.

Niettemin: Jezus werd door de Farizeeën betiteld als "veelvraat en wijnbibber", zo gelooft men de geschriften; en Boeddha daarentegen verwierp elke consumptie van bedwelmende middelen (zegt de leer; - in feite is het bij nadere bestudering van de overgeleverde geschriften zo, dat Gautama Boeddha bedwelmende middelen verwierp, indien zij tot INCONSCIENCE leiden, hetgeen geen algemene verwerping impliceert).

Wel - ik stond in bewustzijn en herkenning. Ik bad, terwijl ik met mijn vriend sprak over schijnbaar triviale ervaringen en dingen, INZICHTIG vastbesloten: Alstublieft, lieve God, hoor mij, onderricht mij, laat mij U herkennen. En dit bracht mij ertoe meer nederige en dankbare aandacht te schenken aan de zintuiglijke prikkels die tot mijn innerlijk kwamen - ze te VERWACHTEN.

Mijn "vriend" en ik bleven praten over ditjes en datjes, d.w.z. ik *luisterde* vooral en bad *inwendig*. En mijn gebeden werden verhoord.

Mijn vriend had het over een andere vriend die we beiden kenden, dus dit en dat... Van binnen *voelde* ik* dat het eigenlijk ging over een tekst die ik kort daarvoor had geschreven en gepubliceerd. De tekst ging over God, buitenaardse wezens, en mijn toen nieuwe kijk op de wereld en de zaken van het zijn.

En terwijl ik erover nadacht, *antwoordde* God mij over mijn "vriend"....

Mijn "vriend" zei: "Die tekst is echt geweldig!" En ik probeerde die woorden te contextualiseren en te begrijpen. Hij zei: "Dat is een tien." ... En toen hij dit zei, vroeg ik mezelf af, "Waar heeft hij het over? Spreekt God op dit moment tot mij? Wat hoor ik? Wat herken ik? Ik was verlegen en probeerde het te begrijpen. En toen ik me dit allemaal afvroeg, moedigde mijn vriend me aan om op deze weg verder te gaan. Hij zei: "Ja, nog een klein stukje verder..." en ik realiseerde me plotseling dat er hier iets gebeurde....

En staande in dit bewustzijn, keek ik mijn oude "vriend" aan, in stilte twijfelend met mijn hoofd of ik kon geloven wat mijn hart mij wilde laten zien?

En ik besloot naar mijn hart te luisteren. En op het moment dat ik dat deed, *veranderde* de uiterlijke verschijning van mijn vriend - en zag ik voor mij een buitenaards wezen met de wijste en vriendelijkste ogen die ik tot dan toe was tegengekomen.

Hij glimlachte naar mij, zonder haar, van een andere grootte en gestalte en met een heel ander uiterlijk.

Mijn gedachten gingen tekeer. Ik handelde instinctief, stak mijn hand uit en *dacht* aan hem: Welkom!

Hij pakte mijn hand, glimlachte en zei: "Ja, nu is het een A+..."

We glimlachten allebei, totdat na korte tijd de twijfels zich in mij begonnen te vormen. Ik dacht er over na: OH, ik rookte hasjiesj, ik dronk alcohol - al' deze dingen worden veroorzaakt door dronkenschap. Ze zijn NIET WAAR!!!

Ik dacht deze gedachten, ik sprak ze niet uit.

Des te verrassender waren de woorden die ik hoorde van dat wezen, dat ik tot dan toe als mijn "vriend" beschouwde:

Hij zei: "Je bent niet gek. Je hersenen zijn als een radio of een TV-toestel. Je ontvangt de meest verschillende frequenties. Alcohol en drugs van andere soorten veranderen het spectrum waartoe je toegang hebt. Alles wat je waarneemt is je realiteit."

Geen van mijn twijfels, geen woord van mijn - schijnbare? - Erkenning die ik taalkundig formuleerde. Ik *dacht* alleen aan mijn twijfels.

Hoe, kan de twijfelaar vragen, kon "hij" mij antwoorden over mijn innerlijke ervaring als ik die niet verbaal uitsprak?

Dit is een waar voorval. Bevestiging die ik ondervond (en ervaar) over tal van verdere gebeurtenissen in mijn levenservaringen, die mijn geest er geleidelijk van overtuigden dat mijn hart op de goede weg is. Wat zou ik eraan hebben om tegen u te liegen? Ik weet, gelooft u mij, dat mijn woorden misschien moeilijk te geloven zijn. Het gaat er niet om dat ik geloofd word, het gaat erom dat wij allemaal onszelf geloven. Mijn woorden, die voor velen misschien fantastisch lijken, ZIJN WAAR. En omdat ze dat zijn, is dat de reden waarom ik ze aan jullie vertel. Ik ben blij met afwijkende meningen, want dat laat zien dat we allemaal *onafhankelijk* en voor onszelf denken.

En wees er maar zeker van dat er hier binnenkort een ***hamerfeest*** aan de gang zal zijn ....

Dit is slechts één ervaring van een *vreemde* aard. Er zullen er meer volgen...