Wetenschap, Geloof en Metafysica

De aanvullingen van Stern in de thread "hoe makkelijk is het", laat ik een paar opmerkingen maken over de materie van de wetenschappen, die door mijn hoofd gonzen... Beste Stern, in mijn hart ben ik het in principe met je eens, met je sceptische houding ten opzichte van wetenschappen, niettemin hebben ze ook - goed toegepast - hun goede, naar mijn mening. Ik zie de moeilijkheid dat ze alleen kunnen "meten" als ze ook het juiste meetinstrument hebben - als het instrument ontbreekt, ontkent de wetenschap meestal het bestaan van een ding.

Ik zie het fundamentele nut van het proberen te catalogiseren, meten, wegen, enz. van een onbekend en vreemd ding aan de hand van bepaalde criteria om er een nauwkeuriger beeld van te krijgen. De metafysica blijft hier echter onaangetast door, ook al kunnen "criteria" vaak ook op deze gebieden van waarneming worden toegepast voor verdere vergelijkbaarheid.

Het metafysisch willen doorgronden van deze wereld kan voorwaardelijk ook gebeuren door middel van wetenschappelijke methoden. Een criterium van de wetenschap is haar systematiek, die de objecten van waarneming ordent, in een orde brengt.

Als men het erover heeft dat de metafysica zich onttrekt aan de gebieden van de "normale" waarneming, kan men toch - om zo te zeggen in de aanloop van een metafysische ervaring - de logica raadplegen om het probleem te benaderen. Ik geef een voorbeeld:

Toen de mensen evolueerden tot sedentaire boeren, veranderden onder andere de eetgewoonten. Het eiwitrijke voedsel van vroeger (voornamelijk vlees) werd aangevuld met groenten, en mensen aten (in hun evolutionaire geschiedenis) meer koolhydraten. Hierdoor veranderde het genetische programma in het DNA in de loop van de generaties, omdat er bijvoorbeeld minder maagzuur wordt geproduceerd wanneer koolhydraten in de maag worden voorverteerd. In het DNA wordt dus de (genus-specifieke) informatie opgeslagen dat toekomstige generaties zich zullen "redden" met minder maagzuur dan vorige generaties (omdat zij een dieet met meer koolhydraten eten). Er is dus een rechtstreeks verband tussen milieu-invloeden en de actieve wijziging van ons genoom.

Men kan deze keten nu alleen nog maar zuiver logisch doorspinnen, en benaderingen dan, die bijna als profetie klinken, zijn niettemin niets anders, dan toegepaste logische oorzaak-gevolg ketens (relaties), die sluitend te begrijpen zijn. Zo kunnen wij bijvoorbeeld uit kennis uit het verleden de nuttige informatie putten in hoeverre ons huidige gedrag (gevormd over meerdere generaties) van invloed is op onze toekomstige ontwikkeling. Wij kunnen deze oorzaak-gevolgrelaties gebruiken om voorspellingen te doen over de toekomst, over onze eigen ontwikkeling bijvoorbeeld. En deze voorspellingen, deze prognoses, lijken soms bijna op een profetie. Zo heeft bijvoorbeeld voeding, als de belangrijkste omgevingsfactor die ons vormt en waarmee een mens in wisselwerking staat, een bijzonder krachtig effect op verandering. Op een bepaald punt in zijn opmerkingen over het heden wijst Drunvalo erop dat elke keer in het verleden van de aarde dat zich ernstige veranderingen in de voeding hebben voorgedaan, het genoom (d.w.z. de menselijke soort) ingrijpend is veranderd. Hij ziet ons vandaag op het punt waarop we in de supermarkt vruchten uit de hele wereld kunnen kopen (voor het eerst in onze ervaring van deze aardse periode kunnen wij in Midden-Europa met alle normaliteit mango's en korstmossen eten, die ons overal worden aangeboden). En hij concludeert hieruit dat ernstige lichamelijke veranderingen in de loop van de generaties hieruit voortvloeien.

Zo kunnen wetenschappers, louter door middel van de wetenschappelijke systematiek en de daaraan inherente logica, voorspellingen doen over de toekomst - bijvoorbeeld over de ontwikkeling van het menselijk ras - die zeer aannemelijk lijken.

De wetenschap maakt het mogelijk de dingen met elkaar in verband te brengen en logische causale verbanden te leggen die ons helpen de aard der dingen verder te onderzoeken.


Alleen al uit de lichaamsgrootte van de levende wezens van deze planeet zouden we conclusies kunnen trekken over de heersende gravitatie, zonder de waarde daarvan te kennen. Op planeten met hogere gravitatie-effecten, bijvoorbeeld, zijn/waren de lichaamsgrootte en -voorwaarden van de planetaire levende wezens nogal gedrongen, omdat zij door het gravitatie-effect in en met hun gewicht zouden worden "samengedrukt". Als er daarentegen een zwakkere zwaartekracht is, zullen de wezens zich langer ontwikkelen dan op vergelijkbare planeten met een hogere zwaartekracht. Dit alles puur op basis van logica gerelateerde informatie, die verifieerbaar en dus controleerbaar zijn, gewoon op basis van onze eigen ontwikkelingsgeschiedenis. De wetenschap erkent echter ook dat vele factoren tezamen de beschrijving van een wezen slechts valide maakbaar maken.


De interacties (d.w.z. oorzaak-gevolgrelaties) tussen verschillende beïnvloedende factoren (krachten) bepalen eerst de (fysieke) aard van het beschouwde wezen zelf. Veel van onze zoogdierkenmerken zijn in ons genoom verankerd door milieu-invloeden. Zo ontwikkelden wij bijvoorbeeld de rechtopgaande gang toen wij de bossen in Afrika verlieten en de steppe naderden. Hier konden we ver zien en daarom gingen we rechtop lopen om overzicht te houden voor gevaren, enz. Een eenvoudige omgevingsfactor (onbeperkt gezichtsveld) zette de mens ertoe aan rechtop te lopen.

Veel van deze atavistische indrukken uit het stenen tijdperk werken ook nu nog door. Onze drang om in de prehistorie rond het kampvuur te zitten en in het licht van het vuur te kijken, heeft zijn moderne vertaling gevonden in de televisies in onze huiskamers. De moderne centrale lichtbronnen (het glazen grondscherm) zijn ons moderne kampvuur. In tegenstelling tot vroeger, toen we elkaar allemaal verhalen vertelden en ons daardoor lieten boeien, vertelt vandaag het vuur zelf het verhaal. En wij kijken gewoon toe en laten het voor ons denken, voor ons spreken, voor ons handelen - virtueel. De jager die in de prehistorie zijn speer in de flank van een mammoet drukte, was de held van die tijd; vandaag heet hij Indiana Jones of Lara Croft - en beiden zijn even kunstmatig als het "vuur" (het beeld op het TV-scherm) dat zij nu zijn....

Tegenover de wetenschappelijke benadering van de mysteries van het leven staat de metafysica. De mystieke wil van de mens om te geloven, die zijn zetel heeft in het hart, heeft geen bewijzen en geen rekenkunde nodig. Hij wil eenvoudigweg "met het hart geademd" worden. Het hart gelooft - en het hart weet.

De wetenschappen belichten een "probleem", een vraag, een bijzonderheid met de bril van de logica van de correlaties. Causale (oorzaak-gevolg-relaties) ketens kunnen worden gemaakt met hun hulp, in een poging om onze wereld te doorgronden. Het hart daarentegen ziet de Geest van Waarheid holistisch en zonder vragen - eenvoudigweg met liefdevolle aanvaarding. Wanneer we metafysica benaderen, wordt het altijd holistisch, we worden altijd als kleine kinderen die alleen maar willen liefhebben en geliefd willen worden om hun zelf. En we hebben zeer vaste ideeën van goed en kwaad, verkeerd en juist in ons, die ons laten zien en ons in staat stellen onze verdere paden te volgen. Iedere ziel, die gelooft, is gered - Ik zou willen zeggen, al wil ik er niet mee zeggen, dat atheïsten na hun leven geen gelovigen meer zullen worden, als zij dan op een dag weer voor de ENERGIE in symbiose worden opgenomen.

Voor het begrip van de metafysica is te zeggen dat de wetten van de kosmos "zo boven, zo beneden" ook hier gelden. There are three basic statements to be made in the field of metaphysics, if we want to approach - conditionally scientifically - this border region:

1. if a thing appears worldly, fathom it worldly.
2. if a thing appears to be supramundane, fathom it supramundane.
3. both do not exclude each other.<br><br> I will give an example:

The aura sight. Some of us perceive the aura of other beings. We see colors, which change, if the mood of the regarded being changes - also depending on our own mood.

Science would now check if e.g. the blood pressure or the inner eye pressure of the aura sighted person changes during the "seeing". It would now ask whether the colors seen find their cause in the change of biological/chemical/electrical factors. And she would be thorough in her research, so thorough that the intended result of the measurement must be absolutely achieved …



The sense believers and heart thinkers would simply believe that someone can see an aura. Zij hebben geen bewijzen nodig omdat zij ofwel zelf deze ervaringen al hebben opgedaan ofwel omdat hun denkkader op zichzelf al zo geconsolideerd zou zijn dat het geen verdere uitleg nodig zou hebben.

En wat punt drie betreft: Beiden zouden gelijk hebben. Ja, de aurazichtbaarheid wordt wetenschappelijk documenteerbaar in meetbare waarden en ja, de buitenzintuiglijke waarneming van de waarheid is even bestaand als de wetenschappelijke manier van benaderen. Beide sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar juist aan. De wetenschap kiest voor de "innerlijke weg", bij het beschrijven van een verschijnsel, door te proberen een effect te "systematiseren" en te ordenen - en de kracht van het hart doet je gewoon geloven in de ervaring die je hebt gehad, zonder het zoeken naar "bewijs" van je eigen ervaring.

Lieverds,

Ik heb me de afgelopen dagen wat op de achtergrond gehouden hier op het forum. Niettemin, hier gaat het "verder". Ik heb UFO-waarnemingen gehad, vele vreemde ervaringen, die zich op deze manier eerder voordeden en dergelijke meer. Ik heb er gewoon niet over geschreven, niet omdat ik het niet de moeite waard zou hebben gevonden om er over te schrijven, maar gewoon omdat ik van mening ben, dat het nu "uit moet gaan" en daar helpen woorden niet veel meer. Ik heb hier "vol programma", zal ik maar zeggen - ALS je geïnteresseerd bent, dan zal ik er graag over schrijven - wetende dat binnenkort de "mail voor iedereen afgaat".

Allereerst stuur ik je, zoals altijd, en altijd uit het hart bedoeld -.