Natuurkunde examen ...

Het volgende was echt een vraag die gesteld werd op een natuurkunde-examen, aan de Universiteit van Kopenhagen: Beschrijf hoe je de hoogte van een wolkenkrabber bepaalt met een barometer. Een student antwoordde: Je bindt een lang stuk touw aan de basis van de barometer, dan laat je de barometer van het dak van de wolkenkrabber naar de grond zakken. De lengte van het touw plus de lengte van de barometer is gelijk aan de hoogte van het gebouw.

De examinator was zo verontwaardigd over dit zeer originele antwoord dat de student onmiddellijk werd afgewezen. Hij deed een beroep op zijn grondrechten, met het argument dat zijn antwoord onbetwistbaar juist was, en de universiteit benoemde een onafhankelijke arbiter om de zaak te beslissen. De arbiter oordeelde dat het antwoord inderdaad correct was, maar geen waarneembare kennis van natuurkunde toonde. Om de kwestie op te lossen werd besloten de student opnieuw uit te nodigen en hem zes minuten de tijd te geven om een mondeling antwoord te geven waaruit bleek dat hij op zijn minst minimaal bekend was met de basisbeginselen van de natuurkunde.

Vijf minuten lang zat de student stil, hoofd voorover, in gedachten verzonken. De scheidsrechter herinnerde hem eraan dat de tijd drong, waarop de student antwoordde dat hij een aantal zeer relevante antwoorden had, maar niet kon beslissen welke hij zou gebruiken. Toen hem werd aangeraden op te schieten, antwoordde hij als volgt:

Ten eerste zou je de barometer naar het dak van de wolkenkrabber kunnen brengen, hem over de rand laten vallen, en meten hoe lang het duurt voordat hij de grond bereikt. De hoogte van het gebouw kan worden berekend met de formule H=0,5g x t2. De barometer is dan wel weg! Of, als de zon schijnt, kun je de hoogte van de barometer meten, hem optillen, en de lengte van zijn schaduw meten. Daarna meet je de lengte van de schaduw van de wolkenkrabber, en daarna is het eenvoudig om de hoogte van de wolkenkrabber te berekenen met behulp van evenredige rekenkunde. Maar als je heel wetenschappelijk wilt zijn, kun je een kort touwtje aan de barometer knopen en het als een slinger laten slingeren, eerst op de grond en dan op het dak van de wolkenkrabber. De hoogte komt overeen met de afwijking van de gravitationele restkracht T=2pi2 (l/g).

Of, als de wolkenkrabber een externe noodtrap heeft, zou de gemakkelijkste manier zijn om daar naar boven te klimmen, de hoogte van de wolkenkrabber in barometerlengtes af te tikken en bovenaan op te tellen.

Maar als je gewoon een saaie en orthodoxe oplossing wilt, dan kun je natuurlijk met de barometer de luchtdruk op het dak van de wolkenkrabber en op de grond meten en het verschil omrekenen in millibar om de hoogte van het gebouw te berekenen. Maar aangezien ons voortdurend wordt gevraagd om onafhankelijk te denken en wetenschappelijke methoden te gebruiken, zou het ongetwijfeld veel gemakkelijker zijn om bij de conciërge aan te kloppen en hem te zeggen: "Als je een mooie nieuwe barometer wilt, geef ik je deze, op voorwaarde dat je me de hoogte van deze wolkenkrabber vertelt.