Bewustzijn - Twijfel
Posted: Mon Jul 12, 2021 5:52 am
Twijfel
1. Beperking
Het erkennen van de eigen beperkingen is de directe weg naar het overwinnen ervan. In het besef dat we allemaal prachtige wezens zijn, vindt de expressie van ons wezen plaats. Met liefde als motivatie en nederigheid in het hart, is er geen doel dat onbereikbaar is. De volmaaktheid van de ziel in haar uitdrukking van haar eigen goddelijkheid schept die wonderen die voor voldoening zorgen. Pessimisme en "negativiteit" zijn dus het gebroed van de twijfel die zich tegen de liefde verzet. Wij allen vinden onze weg naar het licht door ons in nederigheid bewust te worden van onze "kleinheid", en alleen daardoor ervaren wij ware grootheid.
2. Twijfel
De vrede van oneindigheid vergezelt ons altijd en overal. De hemel lacht op ons neer met een zachte glimlach en kent niet de spijt die wij toeschrijven aan onze beslissingen. De reden hiervoor is de afwezigheid van twijfel op een "hoger" niveau, wat erkenning mogelijk maakt. Twijfel verzet zich tegen liefde en is een uiting van de basismotivatie van angst. Die angst die - onbewust - in ons allen aanwezig is, is dat de goddelijke belofte van de voltooide, allesomvattende, niets eisende, altijd gegeven liefde door de Schepper gebroken zou kunnen worden, op de manier waarop de mens geneigd is zijn beloften en geloften te breken. De hemel oordeelt echter niet over ons of over wie of wat dan ook, maar "observeert" hoe onze keuzes uitpakken. De hemel oordeelt dus niet - de hemel heeft medelijden met ons.
Voor altijd.
3. Mededogen
De vrijheid van de eigen geest is altijd en overal gegeven. De reden hiervoor is de keuze die een ziel maakt. Waar sprake is van schijnbare (en mogelijk ook merkbare) dwang, ontstaat deze omdat het eigen ik (onbewust) voor die toestanden heeft gekozen. Er kunnen verschillende motivaties zijn. De zielen, die vooral expressieve lijdenstoestanden hebben gekozen, willen ons vaak als leraar dienen en ons mededogen opwekken. Dit mededogen verschilt van medelijden in die zin dat het activiteit in het zelf opwekt. Het lijden van alle zielen moet daarom altijd met mededogen worden bekeken, wat tot onmiddellijke actie leidt. We kunnen niet alleen onze paden herkennen, maar ze ook bewandelen.
