Ο αιώνιος παγκόσμιος νόμος.

εδώ υπάρχει μια δύναμη που θα ήθελα να την ονομάσω αιώνιο παγκόσμιο νόμο.

Ό,τι έρχεται στη ζωή, φεύγει από τη ζωή. Όλα τα φαινόμενα του σύμπαντός μας υπόκεινται σε αυτόν τον νόμο. Η παγκόσμια αλλαγή των άστρων και των πλανητών ακολουθεί αυτόν τον κύκλο της αναπνοής του Μπράχμα, όπως ακριβώς εξαρτώνται από αυτόν τα μεμονωμένα όντα. Όλα τα όντα προκύπτουν από την αγνή, μία σκέψη που έφερε στην ύπαρξη το σύμπαν μας. Τα μεμονωμένα όντα γεννιούνται, αναδύονται από τα προηγούμενα και διαλύονται μέσα σε αυτά ακολουθώντας τις εμφανίσεις, οι οποίες ωστόσο δεν μπορούν ποτέ να σπάσουν τον κύκλο της γέννησης και της αναγέννησης όλων των όντων μέσα στο σύμπαν μας. Ό,τι γεννιέται, φεύγει. Αυτό ισχύει στον ίδιο βαθμό για τις εμφανίσεις μέσα στο σύμπαν μας, όπως και για το ίδιο το σύμπαν.

Πέρα από τη λειτουργία των μηχανισμών της γέννησης και της φθοράς ζει η άπειρη, αδιαίρετη και αιώνια αλήθεια του Θεού. Αυτή η αλήθεια πίσω από τη "δική μας" αλήθεια παραμένει ανέγγιχτη από τις δικές της εκπορεύσεις, οι οποίες σχηματίζουν τον κύκλο της ζωής μας. Το όλον είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών του.

Αν θέλουμε να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας ως φωτισμένα όντα, είναι χρήσιμο να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει μια ανώτερη αλήθεια από τις απλές δυνατότητες που έχουμε στη διάθεσή μας για την επίτευξη της δικής μας τελειότητας. Είμαστε όντα που μετασχηματίζονται και που, ως εκφράσεις του Θεού, προσπαθούν για την τελειότητα και θέλουν να γίνουν ένα με την πηγή όλης της ζωής, παρόλο που είμαστε ή δεν ήμασταν ποτέ χωρισμένοι από αυτή την πηγή.

Μια κάμπια μεταμορφώνεται σε πεταλούδα, ένα ωάριο και ένα σπερματοζωάριο γίνονται άνθρωποι, μια αστρική γενιά γεννά την επόμενη γενιά (ή τις επόμενες γενιές). Ό,τι έρχεται στη ζωή, φεύγει από τη ζωή. Και αλλάζει αδιάκοπα. Κάθε άτομο του κόσμου μας βρισκόταν σε μια προηγούμενη στιγμή σε ένα άλλο μέρος του σύμπαντος σε άλλες, πολλαπλές δυνατότητες ύπαρξης.

Η ανάσα του Μπράχμα σηματοδοτεί τον κύκλο ζωής του σύμπαντός μας. Όλα τα φαινόμενα προκύπτουν σε εξάρτηση από άλλους παράγοντες, οι οποίοι με τη σειρά τους προέκυψαν με αυτόν τον τρόπο. Η αλυσίδα μπορεί να συνεχιστεί αυθαίρετα, αφού δεν υπάρχει αρχή και τέλος. Από ένα σύμπαν προκύπτει ένα άλλο, όπως ακριβώς προέκυψε και το ίδιο από ένα άλλο.

Είναι πολύ χρήσιμο και πολύτιμο να αποκτήσετε επίγνωση αυτής της αλλαγής. Διότι μέσω αυτής μπορούμε να μάθουμε να διακρίνουμε μεταξύ της υποτιθέμενης αιτίας μιας διαδικασίας και της πραγματικής αιτίας, του Θεού.

Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται, για παράδειγμα, σε μια προγονική λατρεία της πίστης τους, συνδέουν τα φαινόμενα με τον κόσμο αυτού του κόσμου. Το ίδιο ισχύει και για τους αναζητητές που βλέπουν τις εξηγήσεις τους σε σχέσεις αιτίου-αποτελέσματος. Και τα δύο είναι φαινόμενα μέσα στο "επίπεδό" μας - και όχι η πραγματική, "πίσω" από τον Θεό πραγματικότητα.

Μπορεί να είναι χρήσιμο να θέλουμε να κατανοήσουμε τους νόμους αυτού του κόσμου για να μάθουμε πώς είμαστε "φτιαγμένοι". Παρ' όλα αυτά, με αυτού του είδους την αναζήτηση δεν θα διεισδύσουμε στην πραγματική πηγή της ζωής, αφού αυτή πρέπει να αναζητηθεί πέρα από την πραγματικότητά μας. Αν και ισχύει ο λόγος ότι όλα τα φαινόμενα διαπερνώνται από το θείο πνεύμα και διαμορφώνονται αιτιωδώς από αυτό, εντούτοις όλα τα φαινόμενα μέσα στο σύμπαν μας υπόκεινται επίσης στους νόμους που έχουν δοθεί στο ίδιο αυτό το σύμπαν. Μπορεί να αξίζει πολύ να θέλει κανείς να διερευνήσει αυτούς τους νόμους, αν θέλει να μάθει να κατανοεί καλύτερα την "πίσω από αυτό" αλήθεια. Παρ' όλα αυτά, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια να θέλει κανείς να αγγίξει ένα ον στον καθρέφτη. Η εικόνα είναι ορατή στον καθρέφτη και μπορούμε να την παρατηρήσουμε - ωστόσο, δεν μπορούμε να την αγγίξουμε.

Υπάρχουν τόσα παγκόσμια συστήματα και σύμπαντα όσα και οι κόκκοι άμμου στη θάλασσα. Η ποικιλία του όντος δεν σταματά ούτε στις άυλες εμφανίσεις- δεν εκφράζεται αποκλειστικά υλικά. Οι σκοτεινοί κόσμοι και τα φωτεινά όντα είναι πολυποίκιλα - περισσότερα από όσα ο ανθρώπινος νους είναι σε θέση να συλλάβει. Το φως του Θεού εκφράζεται με όλους τους δυνατούς και αδύνατους τρόπους και μόνο ένα μικρό μέρος του μπορούμε να βιώσουμε άμεσα εμείς, επειδή οι πνευματικές μας δυνατότητες ως άνθρωποι είναι περιορισμένης φύσης. Παρ' όλα αυτά, είμαστε όλοι ικανοί να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και όλες τις άλλες εμφανίσεις πολυδιάστατα. Αν κρατήσουμε δύο καθρέφτες ο ένας απέναντι στον άλλον και κοιτάξουμε μέσα τους πλάγια, βλέπουμε μια άπειρη ακολουθία κατοπτρικών εικόνων που χάνονται η μία μέσα στην άλλη. Αναγνωρίζουμε μια εικόνα της αλήθειας, η οποία μας επιτρέπει να βλέπουμε την αιωνιότητα σε μια όλο και πιο "θολή μορφή".

Ας αναζητήσουμε το φως. Ας ανιχνεύσουμε τον εαυτό μας και την "πραγματικότητα" που μας περιβάλλει με όλες μας τις αισθήσεις.