Hallo Dierbaren ,




De volgende woorden werden gesproken door Lame Deer, hij leefde van 1890 tot 1974 en was een medicijnman van de Dakota's, een substam van de Sioux Indianen.

"IK BEN EEN MEDICIJNMAN - een wicasa wakan. Medicijnman dat is een woord dat de blanken hebben uitgevonden. Ik wou dat er een beter woord was om uit te drukken wat "medicijnman" voor ons betekent, maar ik kan er geen vinden en jij ook niet, dus ik denk dat we het hier maar mee moeten doen. Een wicasa wakan moet veel en vaak alleen zijn met zichzelf. Hij wil weg van de massa, weg van de kleine, alledaagse dingen.

Hij houdt ervan te mediteren, tegen een boom of een rots te leunen en de aarde onder zich te voelen bewegen en het gewicht van de uitgestrekte, vlammende hemel boven zich. Op die manier leert hij begrijpen. Hij sluit zijn ogen, en hij begint helderder te zien. Wat je ziet met je ogen dicht is wat telt.

De wicasa wakan houdt van stilte, hij wikkelt zich erin, als in een deken - een stilte die niet stil is, die hem vele dingen leert met haar donderachtige stem. Zo'n man houdt ervan om op een plaats te zijn waar hij alleen het gezoem van insecten hoort. Hij zit, zijn gezicht naar het westen, en vraagt om hulp. Hij praat met de planten, en zij antwoorden hem. Hij luistert naar de stemmen van de wama kaskan - de dieren. Hij wordt één van hen. Iets stroomt in hem van alle levende wezens, en iets stroomt ook uit hem. Ik weet niet wat en hoe, maar het is zo. Ik heb het ervaren. Een medicijnman moet tot de aarde behoren, moet in staat zijn de natuur te lezen zoals een blanke een boek leest.

ALLES wat je eet zit in een plastic verpakking, is netjes in stukken gesneden en klaargemaakt voor de pan, heeft geen smaak, en wekt geen schuldgevoelens in je op. Wanneer je je bont of leren jassen draagt, wil je er niet aan herinnerd worden hoeveel bloed en pijn ze gekost hebben. Toen we een buffel doodden, wisten we wat we deden. We vroegen zijn geest om vergeving, en we vertelden hem waarom we het moesten doen. We eerden met een gebed de beenderen van hen die ons hun vlees als voedsel hadden gegeven, we baden dat ze mochten terugkomen, we baden voor het leven van onze broeders, het buffelvolk, en ook voor ons eigen volk.

Voor ons is alle leven heilig. De staat Dakota heeft hun eigen ongediertebestrijders. Ze stappen in een vliegtuig en schieten de coyotes vanuit de lucht neer. Ze houden alles bij, elke dode coyote wordt in hun notitieboek genoteerd. Vee- en schapenboeren betalen hen om dit te doen. Coyotes voeden zich met knaagdieren, veldmuizen, en andere kleine dieren. Af en toe eten ze een schaap dat is afgedwaald. Ze zijn de natuurlijke recyclers van afval, en ontdoen het land van alles wat vies en stinkt. Als je de moeite neemt om ze te temmen, zijn het goede speelkameraadjes. Maar als ze blijven leven, zijn sommige mensen bang een paar centen te verliezen - dus doden ze hen vanuit het vliegtuig. De coyotes waren al in dit land voordat de schapen hier kwamen, maar ze zitten je in de weg omdat je er geen winst mee kunt maken.

Meer en meer dieren sterven uit. De dieren die de Grote Geest in dit land heeft gezet moeten gaan. Alleen de huisdieren, alleen de door mensen gefokte dieren mogen leven - tenminste totdat jullie ze naar het slachthuis drijven. Deze ontstellende arrogantie van de blanke man, die veronderstelt meer te zijn dan God, meer dan de natuur! De blanke zegt: "Ik laat dit dier leven, want het brengt mij geld op"; en hij zegt: "Dat dier moet sterven, ik kan er niets aan verdienen, de plaats, die het nodig heeft, kan ik beter gebruiken. Alleen een dode coyote is een goede coyote". De blanken behandelen de coyotes bijna net zo slecht als ze ons Indianen ooit behandelden.



Ik heb de indruk dat de blanken zo bang zijn voor de wereld die ze zelf hebben geschapen, dat ze die niet meer willen zien, voelen, ruiken of horen. Regen en sneeuw op je gezicht voelen, bevroren worden door een ijzige wind en ontdooien bij een rokend vuur, uit een hete zweethut komen en een duik nemen in een koude rivier - deze ervaringen laten je zien dat je leeft. Maar dat wil je niet eens meer voelen. Je leeft in dozen die de zomerhitte en de winterkou buitensluiten, je leeft in een lichaam dat zijn geur verloren heeft, je luistert naar het lawaai van de hifi-installatie in plaats van naar de geluiden van de natuur, je kijkt naar de acteurs op TV die je doen geloven in ervaringen, jij die allang vergeten bent hoe je zelf iets kunt ervaren. Jullie eten voedsel dat naar niets smaakt. Dit is jullie manier. Het is niet goed.

Voordat onze blanke broeders kwamen om beschaafde mensen van ons te maken, hadden wij geen gevangenissen. Daarom hadden wij ook geen misdadigers. Zonder gevangenis zijn er geen misdadigers. Wij hadden geen sloten of sleutels, en daarom hadden wij geen dieven. Als iemand zo arm was dat hij geen paard, tent of deken bezat, kreeg hij dat allemaal cadeau.
Wij waren veel te onbeschaafd om veel belang te hechten aan persoonlijke bezittingen. Wij zochten bezittingen alleen om ze door te kunnen geven. Wij kenden geen geld, en daarom werd de waarde van een persoon niet afgemeten aan zijn rijkdom. Wij hadden geen geschreven wetten, geen advocaten en politici, dus wij konden elkaar niet bedriegen. Voor de komst van de blanken ging het echt slecht met ons, en ik kan niet verklaren hoe we het hebben gered zonder de basisdingen waarvan men zegt dat ze zo noodzakelijk zijn voor een beschaafde samenleving.

DE MENS IS OOK VAN VELE DINGEN GEMAAKT. Waar de lucht van gemaakt is, de aarde, de kruiden, de stenen, al deze dingen zijn ook deel van ons lichaam. We moeten opnieuw leren onszelf te zijn, en de verscheidenheid in ons te voelen en te ontdekken. Wakan Tanka, het Grote Geheim, leert dieren en planten wat ze moeten doen.

In de natuur is niets gelijk. Hoe verschillend zijn de vogels! Sommige bouwen nesten, andere niet. Sommige dieren leven in holen in de grond, andere in grotten, weer andere in struiken. Weer anderen redden het zonder enige woning. Zelfs dieren van dezelfde soort - twee herten, twee uilen - gedragen zich verschillend.

Ik heb veel planten zorgvuldig bekeken. Van de bladeren van één plant, die allemaal aan dezelfde stengel groeien, is er geen een helemaal gelijk aan de andere. Op de hele aarde zijn er geen twee bladeren die helemaal gelijk zijn. De Grote Geest heeft het zo gewild. Voor alle schepselen op aarde heeft Hij de weg van het leven uitgestippeld, slechts in het grote plan der dingen; Hij wijst hun de richting en het doel, maar laat hen hun eigen weg daarheen vinden. Hij wil dat zij zelfstandig handelen, naar hun aard en in gehoorzaamheid aan hun innerlijke krachten.

Nu, als Wakan Tanka wil dat planten, dieren, zelfs de kleine muizen en kevers, op deze manier leven - hoeveel te meer zullen mensen, die allemaal hetzelfde doen, voor hem een anathema zijn: Mensen die op dezelfde tijd opstaan, dezelfde in het warenhuis gekochte kleren aantrekken en dezelfde metro gebruiken, die op hetzelfde kantoor zitten, hetzelfde werk doen, naar een en dezelfde klok staren en - het ergste van alles - wier gedachten verwarrend veel op elkaar lijken. Alle schepselen leven naar één doel. Zelfs een mier kent dit doel - niet met zijn verstand, maar op de een of andere manier weet hij het. Alleen de mens is zo ver gekomen dat hij niet meer weet waarom hij leeft. Ze gebruiken hun verstand niet meer, en ze zijn allang vergeten welke geheime boodschap hun lichaam heeft, wat hun zintuigen en dromen hen vertellen. Ze maken geen gebruik van de kennis die de Grote Geest aan ieder van ons heeft gegeven, ze zijn zich er niet eens meer van bewust, en zo strompelen ze blind langs de weg die naar nergens leidt - over een goed geplaveide snelweg die ze zelf hebben aangelegd, kaarsrecht en gelijkmatig, zodat ze des te sneller bij het grote lege gat kunnen komen dat aan het eind op hen wacht om hen op te slokken."