barst in de kom...

r was eens een oude Chinese vrouw die twee grote kommen had hangen aan de uiteinden van een stok die ze over haar schouder droeg.

In een van de kommen zat een barst, terwijl de andere kommetje brandschoon was en altijd een volle portie water bevatte. Maar aan het eind van de lange wandeling van de rivier naar het huis van de oude vrouw, was de andere kom altijd maar halfvol.

Twee jaar lang gebeurde dit elke dag: de oude vrouw bracht altijd maar anderhalve kom water mee naar huis. De smetteloze kom was natuurlijk erg trots op haar prestatie, maar de arme kom met de barst schaamde zich voor haar gebrek en was bedroefd dat ze maar de helft kon doen van wat haar was opgedragen.

Na twee jaar, die voor haar leken op een eindeloze mislukking, zei de kom tegen de oude vrouw: "Ik schaam me zo voor mijn barst, waaruit altijd water loopt tot aan uw huis.

De oude vrouw glimlachte. Is het je opgevallen dat aan jouw kant van het pad bloemen bloeien, maar niet aan de kant van de andere kom?

Ik heb bloemenzaadjes aan jouw kant van het pad gezaaid, omdat ik me bewust was van jouw fout. Nu geef je ze elke dag water als we naar huis lopen. Twee jaar lang kon ik die mooie bloemen plukken en er de tafel mee versieren. Als je niet precies was wie je bent, zou deze schoonheid ons huis niet sieren.

We hebben allemaal onze eigen unieke eigenaardigheden en gebreken, maar het zijn de eigenaardigheden en sprongen die ons leven zo interessant en de moeite waard maken. Je moet iedereen nemen zoals ze zijn en het goede in ze zien.