De eeuwige wereldwet.

here is a force that I would like to call the eternal world law.

Alles wat ontstaat, vergaat. Alle verschijnselen van ons universum zijn aan deze wet onderworpen. De wereldverandering van sterren en planeten volgt deze cyclus van de adem van Brahma, net zoals de individuele wezens er afhankelijk van zijn. Alle wezens ontstaan uit de zuivere, ene gedachte die ons universum deed ontstaan. De individuele wezens worden geboren, ontstaan uit voorafgaande en lossen in hen op volgende verschijningen die niettemin nooit de cyclus van de geboorte en de wedergeboorte van al het zijnde in ons universum kunnen doorbreken. Alles wat ontstaat, gaat ook weer voorbij. Dit geldt in dezelfde mate voor de verschijningen binnen ons universum, als voor het universum zelf.

Voorbij de werking van de mechanismen van ontstaan en vergaan leeft de oneindige, ondeelbare en eeuwige waarheid van God. Die waarheid achter "onze" waarheid blijft onaangetast door haar eigen emanaties, die onze levenscyclus vormen. Het geheel is meer dan de som van zijn delen.

Als wij onszelf willen begrijpen als verlichte wezens, is het nuttig te beseffen dat er een hogere waarheid is dan de loutere mogelijkheden die wij hebben in het bereiken van onze eigen volmaaktheid. Wij zijn transformerende wezens die, als uitdrukkingen van God, streven naar volmaaktheid en één willen worden met de bron van alle leven, ook al zijn we of waren we nooit gescheiden van die bron.

Een rups verandert in een vlinder, een eicel en een zaadcel worden een mens, een sterrengeneratie brengt de volgende generatie(s) voort. Alles wat ontstaat, vergaat. En verandert onophoudelijk. Elk atoom van onze wereld was op een vroeger tijdstip op een andere plaats in het universum in andere, veelvoudige bestaansmogelijkheden.

De adem van Brahma markeert de levenscyclus van ons universum. Alle verschijnselen ontstaan in afhankelijkheid van andere factoren, die op hun beurt op deze wijze zijn ontstaan. De keten kan willekeurig worden voortgezet, aangezien er geen begin en geen einde is. Uit het ene universum ontstaat een ander universum, zoals het zelf uit een ander universum is ontstaan.

Het is zeer nuttig en waardevol om ons bewust te worden van deze verandering. Want hierdoor kunnen wij leren onderscheid te maken tussen de vermeende oorzaak van een proces en de werkelijke oorzaak, God.

Wanneer mensen zich b.v. in een vooroudercultus van hun geloof bevinden, hechten zij verschijnselen aan de wereld van deze wereld. Hetzelfde geldt voor zoekers die hun verklaringen zien in oorzaak-gevolg relaties. Beide zijn verschijningen binnen ons "vlak" - en niet de werkelijke, "achterliggende" God-werkelijkheid.

Het kan nuttig zijn om de wetten van deze wereld te willen begrijpen om uit te vinden hoe wij "in elkaar zitten". Toch zullen wij met dit soort zoeken niet doordringen tot de eigenlijke bron van het leven, daar deze buiten onze werkelijkheid moet worden gezocht. Weliswaar geldt dat alle verschijningen doortrokken zijn van de goddelijke geest en daaruit oorzakelijk zijn gevormd, maar niettemin zijn alle verschijningen binnen ons universum ook onderworpen aan de wetten die aan dit universum zelf zijn gegeven. Het kan zeer de moeite waard zijn die wetten te willen doorgronden, als men de waarheid "erachter" beter wil leren begrijpen. Toch is dit niets anders dan de poging om een wezen in de spiegel aan te willen raken. Het beeld is zichtbaar in de spiegel en kan worden waargenomen - we kunnen het echter niet aanraken.

Er zijn evenveel wereldsystemen en universa als er zandkorrels in de zee zijn. De verscheidenheid van het wezen houdt ook niet op bij immateriële verschijningen; het drukt zich niet uitsluitend materieel uit. Duistere werelden en lichtwezens zijn veelvoudig - meer dan het menselijk verstand kan bevatten. Het licht van God drukt zich uit op alle mogelijke en onmogelijke manieren en slechts een klein deel ervan kan rechtstreeks door ons worden ervaren, omdat onze geestelijke mogelijkheden als mens van beperkte aard zijn. Niettemin zijn wij allen in staat onszelf en alle andere verschijningen multidimensionaal waar te nemen. Als wij twee spiegels tegen elkaar houden en er zijdelings in kijken, zien wij een oneindige opeenvolging van spiegelbeelden die in elkaar verloren gaan. Wij herkennen een beeld van de waarheid, waardoor wij de eeuwigheid in een steeds meer "wazige vorm" kunnen bekijken.

Laat ons zoeken naar het licht. Laten we onszelf en de ons omringende "werkelijkheid" met al onze zintuigen doorgronden.