Status Quo.

Hallo αγαπητοί μου :) ,

quo vadis? Πού πάτε;

Ο κόσμος μας είναι όμορφος - και άσχημος ταυτόχρονα.

Όμορφος γιατί έχουμε όλες τις δυνατότητες να αυτοπροσδιοριστούμε, να εξελιχθούμε και να γίνουμε αυτό που ήδη είμαστε στην πραγματικότητα. Κουβαλάμε όλη τη δύναμη μέσα μας για να γίνουμε όντα που χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να συμβάλουν στην επιτυχία αυτού του "σχεδίου της πραγματικότητας".

Άσχημος είναι ο κόσμος μας, επειδή χρησιμοποιούμε όλες τις δυνατότητές μας για να εξελιχθούμε μόνο υπό όρους. Βλέπουμε τις δυσκολίες και δίνουμε στον εαυτό μας ένα πόδι, όπου θα μπορούσαμε πραγματικά να ζήσουμε την ελευθερία.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Από τη μία πλευρά, υπάρχουν όντα που είναι προσηλωμένα στον ορθολογισμό. Οι άνθρωποι με το κεφάλι. Όντα που απλά αθροίζουν 1+1 και για τα οποία μόνο αυτό που μπορούν να μετρήσουν, να ζυγίσουν και να αγγίξουν φαίνεται να είναι σημαντικό.

Από την άλλη πλευρά του καθολικά βιώσιμου φάσματος, υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν. Που αισθάνονται πιο κοντά στην καρδιά τους παρά στο μυαλό τους και για τους οποίους δεν έχει σημασία τι μας διδάσκει η φυσική επιστήμη.

Και τα δύο είδη της κοσμοθεωρίας αντιπροσωπεύουν σε κάθε περίπτωση μια πτυχή της πραγματικότητας. Αλλά μόνο μια όψη, ποτέ μια ανώτερη άποψη του κόσμου. Αν θέλουμε πραγματικά να κατανοήσουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε, είναι χρήσιμο να συνδυάσουμε και τους δύο τρόπους θεώρησης των πραγμάτων. Να φοράμε τα "πνευματικά γυαλιά" με τους "επιστημονικούς προοδευτικούς φακούς" σε ένα.

Κάποιοι από εμάς, που έχουν αρχίσει να κοιτάζουν πίσω από τον "καθρέφτη της πραγματικότητας" και να αναγνωρίζουν συνδέσεις πέρα από αυτό που είναι προσιτό στο ευρύ κοινό, μπαίνουν σε αταξία σχετικά με τις νέες τους συνειδητοποιήσεις. Θυμώνουν για τους Ιλλουμινάτι και άλλα όντα που κρατούν τον όμορφο πλανήτη μας σε σφιγκτήρα. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό καταρχήν - ωστόσο, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι εμείς ελέγχουμε τις πληροφορίες που λαμβάνουμε - όχι ότι οι πληροφορίες μας ελέγχουν. Ένας σφιγμένος νους δεν είναι ποτέ ένας ελεύθερος νους.

Μου φαίνεται σημαντικό να αδράξουμε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας σε αρμονία με την καρδιά μας. Νομίζω ότι είναι απαραίτητο όλοι μας να εγκαταλείψουμε τη "συμπεριφορά του lemming" και επιτέλους(!) να γίνουμε πραγματικά ενεργοί για μια φορά. Παρ' όλα αυτά, ας μην εκτονώνεται αυτή η δραστηριότητα στα τυφλά.

Αν "ξυπνάμε" και θυμώνουμε για τις συνθήκες διαβίωσης στη γη μας, θα πρέπει επίσης να το σκεφτούμε, αν μας καλέσουν στο δείπνο, ή αν θέλουμε να παίξουμε τον επόμενο γύρο γκολφ. Η διαφώτιση της τσέπης του γιλέκου και ο εξειδικευμένος εσωτερισμός δεν φέρνουν σε κανέναν τίποτα. Οι συνθήκες στον κόσμο μας θα αλλάξουν αποτελεσματικά μόνο αν όλοι μας ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας. Τι νόημα έχει για τον κόσμο αν καταγγέλλουμε τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν ή αν είμαστε λυπημένοι γι' αυτές; Η συμπόνια μας, η οποία δεν μετατρέπεται σε ενεργή συμπόνια, δεν αξίζει τίποτα.

Αυτός ο κόσμος θα βιώσει μια σοβαρή αλλαγή. Στο ορατό μέλλον. "Μόνο ο Πατέρας γνωρίζει την ακριβή ώρα", μας ενημερώνει η Καινή Διαθήκη. Και οι πνευματικοί ανάμεσά μας υποθέτουν ότι είναι σημαντικό να ζούμε στο "εδώ και τώρα". Και να ενεργούμε - θα ήθελα να παρατηρήσω.

Εύχομαι όλοι μας να σταματήσουμε εσωτερικά για μια στιγμή και να κάνουμε ένα βήμα στην άκρη για να αναρωτηθούμε τι κάνουμε εμείς οι ίδιοι, ώστε η "θεία πηγή της αγάπης" να μπορέσει να ξεδιπλώσει το έργο της για το καλό όλων μας. Ανεξάρτητα από τις προσωπικές μας αντιλήψεις για το σύμπαν, τη λειτουργία του σύμπαντος και τη δική μας λειτουργία σε αυτό το σύμπαν. Ο καθένας μπορεί να ακολουθήσει τη δική του άποψη, το δικό του πιστεύω, το δικό του δόγμα και απλά να πιάσει τον εαυτό του από τη δική του μύτη: Τι να κάνω, ώστε να είναι καλύτερα για τον πλησίον μου;.

Για να είμαστε όλοι τότε φιλικοί προς τους γείτονές μας - γιατί αυτό είναι το ήμισυ του παντός.

Με τους καλύτερους χαιρετισμούς :D,

brah