Het mooiste hart

Oop een dag stond er een jonge man midden in de stad en zei dat hij het mooiste hart van de hele vallei had. Een grote menigte kwam bijeen, en allen bewonderden zijn hart, want het was volmaakt. Er zat geen vlekje of foutje in.

Ja, ze waren het allemaal met hem eens, het was werkelijk het mooiste hart dat ze ooit hadden gezien. De jongeman was erg trots en schepte nog meer op over zijn mooie hart. Plotseling verscheen er een oude man voor de menigte en zei: "Nou, jouw hart is lang niet zo mooi als het mijne.

De menigte en de jongeman keken naar het hart van de oude man. Het klopte sterk, maar het zat vol littekens, het had plaatsen waar stukken waren verwijderd en vervangen door andere. Maar die pasten niet goed, en er waren wat rafelige hoekjes. Meer precies waren er op sommige plaatsen diepe groeven waar hele stukken ontbraken.

De mensen staarden hem aan: Hoe kan hij beweren dat zijn hart mooier is, dachten ze? De jongeman keek naar het hart van de oude man, zag de toestand ervan en lachte: Je maakt zeker een grapje, zei hij, terwijl hij jouw hart met het mijne vergeleek. Het mijne is volmaakt en het uwe is een puinhoop van littekens en tranen.

Ja, zei de oude man, het jouwe ziet er perfect uit, maar ik zou nooit met je willen ruilen. Elk litteken staat voor een persoon aan wie ik mijn liefde heb gegeven. Ik scheur er een stukje van mijn hart uit en geef het aan hen, en vaak geven zij mij een stukje van hun hart dat in de lege ruimte in mijn hart past. Maar omdat de stukjes niet precies zijn, heb ik een paar ruwe kantjes die ik koester omdat ze me herinneren aan de liefde die we deelden. Soms heb ik ook een stukje van mijn hart gegeven zonder dat de ander mij een stukje van zijn hart teruggaf. Dit zijn de lege groeven. Liefde geven betekent soms een risico nemen. Ook al zijn deze groeven pijnlijk, ze blijven open en ook zij herinneren mij aan de liefde die ik voor deze mensen heb. En ik hoop dat ze op een dag zullen terugkeren om de ruimte op te vullen. Realiseer je je nu wat echte schoonheid is?

De jongeman stond zwijgend met tranen over zijn wangen. Hij liep naar de oude man, pakte zijn perfecte jonge en mooie hart en scheurde er een stuk uit. Hij bood het met trillende handen aan de oude man aan. De oude man nam het aanbod aan en legde het in zijn hart.

Toen nam hij een stuk van zijn oude hart met littekens en vulde er de wond van het hart van de jongeman mee. Het paste niet perfect, want het had wat rafelige randen. De jongeman keek naar zijn hart, niet meer perfect, maar mooier dan ooit, terwijl hij de liefde van de oude man in zijn hart voelde stromen. Ze omhelsden elkaar en liepen weg, zij aan zij.