Status Quo.

Hallo dierbaren :) ,

quo vadis? Waar ga je heen?

Onze wereld is mooi - en lelijk tegelijk.

Mooi omdat we alle mogelijkheden hebben om onszelf te definiëren, om te evolueren, en om te worden wie we al zijn in de realiteit. We dragen alle kracht in ons om wezens te worden die hun krachten gebruiken om bij te dragen aan het succes van dit "ontwerp van de werkelijkheid".

Lelijk is onze wereld, omdat wij al onze mogelijkheden gebruiken om onszelf slechts voorwaardelijk te ontwikkelen. Wij zien moeilijkheden en geven onszelf een poot uit, waar wij eigenlijk vrijheid zouden kunnen beleven.

Waarom is dit zo?

Aan de ene kant zijn er wezens die de rationaliteit hoog in het vaandel hebben staan. Hoofdmensen. Wezens die gewoon 1+1 optellen en voor wie alleen datgene wat ze kunnen meten, wegen en aanraken van belang lijkt te zijn.

Aan de andere kant van het universeel ervaarbare spectrum zijn er diegenen die geloven. Die dichter bij hun hart voelen dan bij hun verstand en voor wie het niet belangrijk is wat de natuurwetenschap ons leert.

Beide soorten wereldbeeld vertegenwoordigen in elk geval een facet van de werkelijkheid. Maar slechts één facet, nooit een superieure kijk op de wereld. Als we de wereld waarin we leven werkelijk willen begrijpen, is het nuttig om beide manieren van kijken te combineren. Om de "geestelijke bril" met de "wetenschappelijke multifocale glazen" in één te dragen.

Sommigen onder ons, die begonnen zijn achter de "spiegel van de werkelijkheid" te kijken en verbanden te herkennen die verder gaan dan wat toegankelijk is voor het gewone publiek, raken in opspraak over hun nieuwe realisaties. Zij maken zich kwaad over Illuminati en andere wezens die onze mooie planeet in een klemgreep houden. Daar is in principe niets mis mee - we moeten echter niet vergeten dat wij de informatie die we ontvangen controleren - niet dat de informatie ons controleert. Een geklemde geest is nooit een vrije geest.

Het lijkt mij belangrijk dat wij de gelegenheid te baat nemen om onze geest te gebruiken in harmonie met ons hart. Ik denk dat het noodzakelijk is dat we allemaal ons "lemmingengedrag" opgeven en eindelijk(!) eens echt actief worden. Moge deze activiteit zich echter niet blindelings ontladen.

Als we "wakker" worden en boos worden over de leefomstandigheden op onze aarde, moeten we er ook aan denken, als we naar het diner geroepen worden, of het volgende rondje golf willen spelen. Vestzakverlichting en niche-esoterie brengen niemand iets. De omstandigheden in onze wereld zullen alleen effectief veranderen als we allemaal bij onszelf beginnen. Wat voor nut heeft het voor de wereld als we de omstandigheden in de wereld aan de kaak stellen of er bedroefd over zijn? Ons mededogen, dat niet omslaat in actief mededogen, is niets waard.

Deze wereld zal een serieuze verandering ondergaan. Binnen afzienbare tijd. "Alleen de Vader weet het juiste uur," laat het Nieuwe Testament ons weten. En de spirituelen onder ons gaan ervan uit dat het belangrijk is om in het "hier en nu" te leven. En te handelen - zou ik willen opmerken.

Ik zou willen dat wij allen innerlijk een ogenblik stilstaan en een stap opzij zetten om ons af te vragen wat wij zelf doen opdat de "goddelijke bron van liefde" haar werking ten goede van ons allen kan ontplooien. Ongeacht onze persoonlijke perceptie van de kosmos, de werking van de kosmos, en onze werking in die kosmos. Ieder kan zijn eigen opvatting, zijn credo, zijn geloofsbelijdenis volgen en zichzelf eenvoudig bij de eigen neus grijpen: Wat moet ik doen, zodat het beter is voor mijn naaste?.

Zodat we dan allemaal vriendelijk zijn tegen onze buren - want dat is het halve werk.

Met vriendelijke groet :D,

brah